مادر که باشی........

مادر که باشی گاهی انقدر نخوابیدی که چشمانت هنگام شیر خوردن نوزادت روی هم میرود و ناگاه چشم باز میکنی و میبینی فقط چند ثانیه ای گذشته و توبازهم 

                    از ترس خفه نشدن کودکت از خواب پریده ای...

   
مادر که باشی گاهی انقدر نرم میشوی که وقتی نیمه شب برای چندمین شب که کودکت از خواب بر میخیزد و با چشمان بسته و خواب الوده گریه که نه ناله میزند کمی صبر میکنی اما به ناگاه می شکنی و میباری پا به پای کودکت....

مادر که باشی گاهی پاهایت برایت حکم دست هایت را دارند وقتی کودک گریانت در اغوش توست و لحظه ای نمیتوانی از او دست بکشی و کاری انجام دهی وسیله ای که لازم داری با دست پا بر میداری......

مادر که باشی گاهی هر عضوی نقش عضو دیگر را میتواند بازی کند

مادر که باشی گاهی انقدر صبور میشوی که خودت پس از گذشت از ان مرحله و بحران به ان همه جسارت وصبر خودت دست مریزادی حسابی میگویی...

مادر که باشی شبی که کودک بی زبانت گریه میکند تاب نمی اوری حتی لحظه ای بنشینی و همسرت به سهم پدر بودنش کودک را در اغوش مهرش بکشد و نوازش کند داوطلبانه ساعت ها او را راه میبری....

مادر که باشی کودکت که تب میکند تو میمیری شاید به ظاهر نه اما دلت.. حست.. روحت میمیرد....

مادر که باشی حاضری تو درد بکشی اما کودکت ارام بخوابد.....

مادر که باشی وقتی کودکت از درد به خود میپیچد دنبال دلیل درد در خودت میگردی چه کردم چه خوردم جه دادم خورد که این گونه کودکم بی تاب است

مادر که باشی با کوچکترین سرفه کودکت دلت میلرزد که نکند بینار شده باشد

مادر که باشی چشمان گریان و خواب الوده خسته و اشک بار فرزندت اتشت میزند....

مادر که باشی نمیتوانی با هر سرفه کودکت نگویی:جانم قربانت شوم مادر...

مادر که باشی نمیتوانی از کنار خیلی چیزها بی تفاوت عبور کنی....

مادر که باشی حاضری گاهی اب نخوری تا شیر خوارت نفخ نکند...

مادر که باشی حاضری شبها با خستگی و چشمانی که از شدت خواب میسوزد بنشینی و به فرزندت نگاه کنی...

مادر که باشی فرق نمیکند چند بچه داری و از چه جنسی دلت میتپد برای فرزندانت.....

مادر که باشی تازه میفهمی مادر بودن یعنی چه و تازه مادرت را درک میکنی شاید.......